«مراد از آرامش روحی مومن این نیست که کسانیکه ایمان به خدا دارند با مشکلات مواجه نمی شوند و یا اینکه این افراد به راحتى همه گردنه هاى زندگى را به راحتى طى می کنند ؛ چراکه زندگى انسان همواره مملو از مشکلات، فراز و نشیب ها و موانع است. اما کسانیکه ایمان واقعی به خدا دارند علیرغم همه مشکلاتى که سر راه آنها وجود دارد با آرامش کامل روحی بدون هیچ ترس و ناراحتی مشکلات را از سر راه خود برداشته و فراز و نشیب هاى زندگى را طى می کند تا به سر منزل مقصود برسند. و به همین دلیل چنین افرادی هرگز دچار بیماری‏های روحی و روانی که معمولاً افراد بی ایمان گرفتار آن می‏شوند، نخواهند شد.

خداوند متعال در آیه ۶۲ سوره بقره در خصوص آرامش ایمان آورندگان به خدا می فرماید : … من ءامن باللَّه و الیوم الأخر … و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون. کسانیکه ایمان به خدا و روز قیامت دارند … هیچ ترس و ناراحتی بر آنها نیست .

اما اینکه چه رابطه بین ایمان به خدا و آرامش انسان وجود دارد آن را باید در ویژگی مومنان جستجو نمود که در اینجا فقط به چند مورد اکتفا می نمائیم .

اول اینکه : کسانیکه به خدا ایمان دارند ؛ او را به عنوان قدرتی بی منتها دوست و یاور خود می دانند کما اینکه خداوند متعال در آیه ۲۵۷ سوره بقره وعده داده : الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور . خداوند یاور مومنان است و آنها را از تاریکی به روشنایی می برد .

دوم : کسانیکه به خدا ایمان دارند، بر او توکل می کنند زیرا قرآن، سوره طلاق/ ۳ مى‏فرماید: وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ هر کس بر خدا توکل کند، خدا او را کافى است .

سوم : کسانیکه به خدا ایمان دارند، نتایج امور را به او واگذار می کنند . افرادیکه به خدا ایمان دارند با تکیه و اعتماد بر خداوند پس از انجام امور نتیجه کارشان را به او واگذار می کنند و اگر آن کار به نتیجه مطلوب نرسیده یقین دارند که حتما خداوندیکه دوست و یاور آنها می باشد این مساله را به صلاح بنده وی نمی دانسته لذا از این جهت آرامش دارند که اگر چه کارشان به نتیجه نرسیده اما ضرری متوجه آنها نشده چراکه حتما خداوند این امر را به صلاح فرد نمی دانسته.

چهارم : کسانیکه به خدا ایمان دارند، به قضای الهی راضی می باشند.

پنجم : کسانیکه به خدا ایمان دارند، در برابر امر خدا تسلیم می باشند.» [رفرنس]

«معرفی ماهیت واقفیان و بیان عاقبت آنان. از دیگر مواضع امام رضا (علیه السلام)، معرفی چهره ی واقعی واقفیان و بیان عاقبت و سرانجام آنان بود. این اقدام امام (علیه السلام) ضربه محکمی بر اعتبار و سابقه خوب برخی سران وقف که از بزرگان اصحاب ائمه (علیهم السلام) بودند، وارد می کرد. چنانچه گفته شد، سران وقف که معمولاً از وکلا بودند، برای انجام اموری از جمله پاسخ گویی به مردم، در غیاب امام (علیه السلام) و جمع آوری وجوهات برای امام (علیه السلام)، در شهرهای دور از ائمه (علیهم السلام)، مثل کوفه و مصر مستقر بودند.

مردم این شهرها هم به این وکلا و نمایندگان ائمه (علیهم السلام) اعتماد داشتند و شاید در وهله اول، سخنان آنان، در باب مهدویت امام کاظم (علیه السلام) را پذیرفته و یا به تردید افتاده باشند؛ ولی سخنان محکم و قاطع امام رضا (علیه السلام) که پرده از ماهیت واقعی آنان بر می داشت، می توانست راه گشای بسیار خوبی، برای مردم آن سرزمین ها باشد و آنان را از گمراهی و افتادن در دام واقفیان مصون بدارد. در ادامه دو موردی که امام (علیه السلام) به معرفی واقفیان و یا بیان عاقبت آنان پرداخته است را نقل می کنیم:

1. امام رضا (علیه السلام) در پاسخ نامه علی بن عبدالله زبیری که در نامه اش از واقفیه سؤال کرده بود، نوشت: «الواقف عاند عن الحق و مقیم علی سیئه ان مات بها کانت جهنم مأواه و بئس المصیر»؛[طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج 2، صص755 - 756، رقم 860.] واقفی ستیزه گر و معاند حق و پایدار بر گناه است و اگر واقفی با این عقیده بمیرد، جایگاهش جهنم می باشد و جهنم بد جایگاهی است.

2. امام رضا (علیه السلام) واقفیان را که بر امامت امام موسی بن جعفر (علیهم السلام) توقف کرده و معتقد بودند که آن حضرت (علیه السلام) از دنیا نرفته، دروغ گو و حتی کافر خواند.» [رفرنس]

###

«جواني نزد شيخ حسنعلي نخودكي آمد و گفت :

سه قفل در زندگي ام وجود دارد و سه كليد از شما ميخواهم؛

قفل اول اين است كه دوست دارم ازدواج سالم داشته باشم؛

قفل دوم؛ دوست دارم كارم پر بركت باشد؛

قفل سوم هم دوست دارم عاقبت به خير بشوم.

شيخ نخودكي فرمود :

براي قفل اول نماز را اول وقت بخوان.

براي قفل دوم نمازت را اول وقت بخوان.

و براي قفل سوم نمازت را اول وقت بخوان.

جوان عرض كرد سه قفل با يك كليد!؟

شيخ نخودكي فرمود : نماز اول وقت شاه كليد است.»

###

«نقل است که عالمی، تفسیری بر قرآن نوشت و به سلطان زمانش آن تفسیرش را اهدا کرد و این تفسیر، تفسیر خوب و مبسوطی نیز بوده است و آنگاه، چشم‌داشتی داشت که سلطان به او کمکی کند ولی سلطان کمکی نکرد، این فرد شروع به گله و شکوه کرد که من یک عمر کار کردم و این تفسیر را نوشتم و به تو اهدا نمودم ولی تو به من توجهی نکردی و در مقابلش کمکی به من روا نداشتی، آن سلطان نیز که آدم زرنگی بوده است، گفت تو اینهمه تفسیر نوشتی در ذیل آیه «ایّاکَ نَعْبُدُ وَ ایّاکَ نَسْتَعین»، چه نوشتی؟

ما خوب سخن می‌گوییم و خوب می‌نویسیم اما در مقام عمل، به شرک می‌افتیم، «ایّاکَ نَعْبُدُ» یعنی فقط تو را عبادت می‌کنیم و «ایّاکَ نَسْتَعین» یعنی فقط از تو کمک می‌خواهیم، اگر انسان به این مرحله توحید برسد موحد واقعی می‌شود.» [رفرنس]

###